به نقل از «خبرآنلاین»

صبر نداشتن در برابر شرایط ناامید کننده را جدی بگیرید؛ علائم پیش‌فعالی در بزرگسالان چیست؟

تاریخ انتشار: ۲۷ آبان ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۴۲۶۴۱۵

نادیا زکالوند: بررسی‌ها نشان می‌دهد اختلال ۳۰ تا ۷۰درصد کودکان مبتلا به ADHD تا بزرگسالی‌شان درمان نمی‌شود. همچنین اختلال ADHD برخی از کودکان هرگز تشخیص داده نمی‌شود و تا بزرگسالی با آنها می‌ماند و اثری منفی روی اعتمادبه‌نفس، کار و زندگی‌شان می‌گذارد.

اختلال کم‌توجهی-بیش فعالی بزرگسالان مانند کودکان نمود پیدا نمی‌کند و علایم شکل دیگری به خود می‌گیرند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

علایم اختلال کم‌توجهی-بیش فعالی بزرگسالان

علایم برخی از افراد مبتلا به اختلال ADHD با بزرگ شدن فرد کمتر می‌شود اما برخی دیگر همچنان گرفتار علایم این اختلال هستند و در کارهای روزمره‌شان دچار مشکل می‌شوند. تمرکز روی کارها و اولویت‌بندی آنها برای بزرگسالان مبتلا به این اختلال بسیار سخت و چالش‌برانگیز است. آنها معمولا در کارهایشان تاخیر دارند و اغلب برنامه‌ها و جلسات کاری و اجتماعی خود را فراموش می‌کنند. رفتارهای آنی، نداشتن صبر و تحمل در صف‌ها یا ترافیک، نوسانات خلقی و خشم‌های ناگهانی در آنها بسیار مشهود است.

از دیگر علایم اختلال کم‌توجهی-بیش فعالی بزرگسالان می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

* بی‌نظمی و اشکال داشتن در اولویت‌بندی

* ضعف در مدیریت زمان

* مشکل در تمرکز روی یک کار

* ناتوانی در چندوظیفه‌ای

* فعالیت بیش از حد یا بیقراری

* نداشتن مهارت در برنامه‌ریزی صحیح

* نداشتن صبر و تحمل در برابر شرایط ناامیدکننده

* بداخلاقی و نداشتن استقامت در برابر اضطراب

البته همه افراد گاهی برخی از علایم شبیه به اختلال ADHD را از خود بروز می‌دهند و اگر کسی گاهگاهی علایم فوق را از خود بروز می‌دهد، به معنای این نیست که به این اختلال مبتلاست. اما وقتی این علایم خیلی شدید، مهارنشدنی و پرتکرار بودند می‌توانید احتمال این اختلال را در نظر بگیرید.

متاسفانه از آنجایی‌که بزرگسالان به مشکلاتی چون اضطراب یا اختلال‌های روحی و روانی هم ممکن است مبتلا شوند، تشخیص اختلال ADHD در آنها مشکل است. درضمن بسیاری از بزرگسالان مبتلا به اختلال ADHD، به اختلال‌های ذهنی همچون افسردگی یا اضطراب هم مبتلا هستند.

علت ابتلا به ADHD

محققان با وجود بررسی‌های متعدد هنوز به علت اصلی و دقیق این اختلال پی نبرده‌اند و تحقیقات در این زمینه همچنان ادامه دارد. اما آنها چند عامل را در ابتلا به این اختلال دخیل می‌دانند:

* ژنتیک‌: رد پای اختلال ADHD را می‌توان در سابقه خانوادگی افراد مشاهده کرد و این نشان‌دهنده نقش ژنتیک در ایجاد این اختلال است.

* محیط‌زیست: عوامل زیست‌محیطی خاص، مانند قرار گرفتن کودک در معرض سرب، ممکن است خطر ابتلا به این اختلال را در کودک افزایش داده که تا بزرگسالی با او همراه شود.

* ابتلا به بیماری‌های خاص در مسیر رشد: برخی از بیماری‌های مربوط به سیستم اعصاب مرکزی، فرد را به اختلال ADHD مبتلا می‌کند.

عوامل زیر هم احتمال ابتلای افراد به اختلال ADHD را افزایش می‌دهد:

* مصرف دخانیات یا نوشیدنی‌های الکلی مادر هنگام بارداری، خطر ابتلا به اختلال ADHD در کودک را بالا می‌برد.

* اگر افراد در کودکی در معرض آلودگی‌های زیست‌محیطی مانند، سرب که بیشتر در رنگ‌های نقاشی ساختمان و لوله‌های بناهای قدیمی یافت می‌شود، قرار گرفته باشند، احتمال ابتلا به اختلال ADHD در آنها افزایش می‌یابد.

* افرادی هم که موقع تولد نارس بودند هم در خطر ابتلا به این اختلال هستند.

مشکلات ناشی از اختلال ADHD در بزرگسالان

اختلال ADHD زندگی را برای بزرگسالان مبتلا بسیار سخت می‌کند. آنها معمولا مشکلات زیر را تجربه می‌کنند:

* عملکرد ضعیفی در محل کار دارند و احتمال اینکه بیکار شوند بسیار زیاد است.

* همیشه گرفتار مشکلات مالی هستند.

* بیشتر مواقع مشکلات قانونی پیدا می کنند.

*‌ احتمال مصرف دخانیات یا نوشیدنی‌های الکلی در آنها بالاست.

* بیش از دیگران دچار سوانح رانندگی می‌شوند.

* قوای جسمانی و ذهنی مناسبی ندارند.

* خودشان را دوست ندارند.

* به خودکشی بسیار فکر می‌کنند.

بیماری‌های همراه با اختلال ADHD

اگرچه اختلال ADHA موجب بیماری‌های فیزیکی یا ذهنی دیگری نمی‌شود، بیشتر مواقع فرد مبتلا به این اختلال، گرفتار اختلال‌های دیگری هم هست. از این اختلال‌ها می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

۱. اختلال‌های خلقی

بسیاری از بزرگسالان مبتلا به ADHD به اختلال‌هایی چون افسردگی، اختلال دوقطبی یا دیگر اختلال‌های خلقی مبتلا هستند. شکست‌های دایمی در زندگی افراد مبتلا به ADHD، افسردگی آنها را شدت می‌بخشد.

۲. اختلال‌های اضطرابی

افراد مبتلا به ADHD به دلیل اینکه با چالش‌های مختلفی دست‌وپنجه نرم می‌کنند و نمی‌توانند به‌راحتی از پس مشکلات خود برآیند، به اضطراب هم مبتلا می‌شوند.

۳. ناتوانی در یادگیری

اختلال‌ ADHD به دلیل کاهش قدرت تمرکز یا درک مطالب افراد مبتلا، موجب ناتوانی در یادگیری در آنها هم می‌شود.

۴. سایر اختلال‌های روانی

افراد مبتلا به ADHD در معرض ابتلا به اختلال‌های روانی دیگر همچون اختلال‌های شخصیتی یا اختلال انفجاری متناوب (خشم‌های ناگهانی) و اختلال سوء‌مصرف مواد هستند.

درمان بزگسالان مبتلا به اختلال ADHD

از درمان‌های استاندارد افراد مبتلا به ADHD باید به تجویز دارو، آموزش مهارت‌های مختلف و مشاوره‌های روان‌درمانی اشاره کرد:

تجویز دارو

از داروهایی که پزشک معمولا برای بزرگسالان مبتلا به اختلال ADHD تجویز می‌کنند، باید به موارد زیر اشاره کرد:

* داروهای محرک. متیل‌فنیدات یا آمفتامین از داروهای محرک هستند. این داروها مقدار آن دسته از مواد شیمیایی با نام انتقال‌دهنده‌های عصبی موجود در مغز را افزایش داده و به حد متعادل می‌رسانند.

* داروهای دیگر. از داروهای دیگر که غیرمحرک هستند، باید به اتوموکستین و داروهای ضدافسردگی مانند بوپروپیون اشاره کرد.

اگر فرد به داروهای محرک حساسیت شدیدی نشان داد، می‌تواند از داروهای غیرمحرک استفاده کنند.

البته باید گفت غالب داروها در کنار فوایدی که دارندِ عوارض جانبی هم ایجاد می‌کنند که در برخی افراد کم و برخی دیگر شدید است.

مشاوره‌های روانشناسی

در کنار دارودرمانی، مشاوره‌های روانشناسی هم ضروری است و روانشناسان به بزرگسال دارای اختلال ADHD در گرفتن کنترل زندگی‌اش کمک می‌کنند.

روان‌درمانگران معمولا به بزرگسالان دارای این اختلال کمک می‌کنند تا آنها:

* مهارت‌های سازماندهی و مدیریت زمان را بیاموزند

* رفتارهای آنی و هوسی خود را کنترل کنند

* مهارت‌های حل مشکل را بیاموزند

*‌ شکست‌های گذشته، چه تحصیلی و چه کاری، را فراموش کرده و به آینده فکر کنند

*‌ عزت نفس‌شان افزایش یابد

* روابط خود با خانواده، همکارها و دوستان را بهبود بخشد.

* نوسانات خلقی خود را بهتر کنترل کنند

معمولا روانشناسان هنگام درمان بزرگسالان مبتلا به اختلال ADHD ، از روش‌های رفتاردرمانی شناختی و مشاوره‌های خانوادگی استفاده می‌کنند.

منبع:mayoclinic

بیشتر بخوانید: رمز و راز همدلی در زندگی/ موقع صحبت با افرادی که هم‌عقیده نیستید، صبوری کنید

۴۷۴۷

کد خبر 1687988

منبع: خبرآنلاین

کلیدواژه: مغز انسان اختلال روانی بزرگسالان مبتلا مبتلا به اختلال ADHD افراد مبتلا به ADHD اختلال ADHD اختلال ها اختلال کم

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.khabaronline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرآنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۴۲۶۴۱۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

آن چه علم به تازگی درباره قاعدگی زنان کشف کرده است

فرارو- سندرم پیش از قاعدگی هوس غذایی و اصطلاحا "آنفولانزای پریود". هر زنی که قاعدگی یا پریود را تجربه می‌کند می‌داند که این چرخه ماهیانه می‌تواند تاثیر عمیقی بر روی بدن و ذهن اش داشته باشد. با این وجود، محققان هنوز در حال بررسی این موضوع هستند که چگونه قاعدگی می‌تواند بر سلامت تاثیر بگذارد و در برخی افراد علائم بیماری را بدتر می‌کند؟

به گزارش فرارو به نقل از وُکس، در جریان مطالعه‌ای تازه انجام شده "ژاکلین راس" روانشناس و تیمی در دانشگاه ایلینوی شیکاگو از ۱۱۹ بیمار زن که در گذشته افکار خودکشی را تجربه کرده بودند خواستند تا احساسات خود را در طول یک دوره قاعدگی دنبال کنند. آنان دریافتند که برای بسیاری از بیماران افکار مرتبط با خودکشی در روز‌های قبل و در طول قاعدگی بدتر می‌شود. در آن روز‌ها احتمال بیش تری وجود داشت که بیماران بیش‌تر به خودکشی فکر کرده و بیش از سایر مواقع برنامه ریزی خود برای پایان دادن به زندگی شان را عملی می‌ساختند.

این نتایج ممکن است متاسفانه برای افرادی که مبتلا به افسردگی هستند غیر قابل تعجب به نظر برسد افرادی که سال‌ها افکارشان را با درمانگران به اشتراک می‌گذارند و در مورد چگونگی تاثیر دوره‌های قاعدگی بر علائم این موضوع صحبت می‌کنند. با این وجود، به دلیل زن ستیزی در حوزه علم و پزشکی این اثرات تا همین اواخر به به صورت سیستماتیک مورد مطالعه قرار نگرفته بود و اغلب بیماران مجبور می‌شدند تا نوسانات خلقی را که پزشکان نمی‌دانستند چگونه تشخیص داده یا درمان کنند را تحت کنترل قرار دهند.

در واقع، قاعدگی برای چندین دهه مورد مطالعه قرار نگرفته است و این موضوع باعث ایجاد یک خلاء عمده در دانش شده که در آن بیماران دچار درد یا خونریزی شدید سال‌ها منتظر تشخیص بوده اند. با این وجود، در سالیان اخیر دانشمندان بیش تری شروع به مطالعه فرآیند قاعدگی کرده‌اند تحقیقاتی که می‌تواند اطلاعات مهمی را در مورد سلامت انسان که به ناحق نادیده گرفته شده کشف کند.

قاعدگی می‌تواند بر علائم سلامت روان تاثیر بگذارد

"گتوری آیزنلوهر مول" روانشناس و از همکاران راس پس از آن که یکی از بیماران تحت درمان او بدتر شدن علائم را در دوره قاعدگی اش ذکر کرد ایده تحقیق در این باره در ذهن اش جرقه زد. او گفت: "من فکر کردم اگر شواهدی داشته باشیم که نشان دهد این امری رایج است شاید بتوانیم کاری در مورد آن انجام دهیم". ارتباط بین قاعدگی و سلامت روان در یک دهه گذشته  توجه بیشتری را به خود جلب کرده است. پزشکان مدت‌ها می‌دانستند که درصد کمی از افراد وضعیتی به نام  اختلال دیسفوریا (ناخوشی) پیش از قاعدگی (PMDD) را تجربه می‌کنند که با احساس شدید اضطراب، افسردگی یا تحریک پذیری در روز‌های منتهی به قاعدگی مشخص می‌شود. اختلال دیسفوریای پیش از قاعدگی در سال ۲۰۱۳ میلادی به راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی  (DSM)  اضافه شد و کارشناسان معتقدند ۳ تا ۸ درصد از افرادی که قاعدگی را تجربه می‌کنند به این عارضه مبتلا هستند.

با این وجود، راس و تیم همراه اش می‌خواستند بررسی کنند که آیا چرخه‌های قاعدگی بر سلامت روان افراد نیز تاثیر می‌گذارد یا خیر.  بنابراین، بیماران در مطالعه آنان مبتلا به اختلال دیسفوریای پیش از قاعدگی تشخیص داده نشدند و به جای آن بدین خطار انتخاب شدند، زیرا در ماه قبل از آن فکر کردن به خودکشی را گزارش کرده بودند. محققان از شرکت کنندگان خواستند تا علائمی مانند افسردگی، اضطراب و ناامیدی را هر روز از چرخه خود ثبت کنند. آنان هم چنین در مورد افکار خودکشی و برنامه ریزی برای خودکشی از شرکت کنندگان سوالاتی را پرسیدند. راس می‌گوید ایده پردازی در این باره شدیدتر بود و برنامه ریزی در روز‌های نزدیک به قاعدگی بیش‌تر می‌شد.

او می‌گوید: "آن چه جالب توجه بود این موضوع است که اگرچه ما افراد را برای اختلال دیسفوریای پیش از قاعدگی انتخاب نکردیم، اما مشاهده کردیم که اکثر شرکت کنندگانی که افکار خودکشی اخیر را گزارش کرده اند این گرایش در آنان وجود داشت که علائم بدتر را در روز‌های پیش و در طول آغاز قاعدگی تجربه کنند".

راس می‌گوید اکثر افراد علائم روانپزشکی عمده‌ای را در پاسخ به تغییرات هورمونی تجربه نمی‌کنند. با این وجود، نتایح تحقیقات نشان داده که افراد مبتلا به بیماری روانی زمینه‌ای از جمله ۶۰ درصد از زنان مبتلا به اختلالات افسردگی اغلب حین قاعدگی احساس بدتری دارند. نتیجه مطالعه راس که در نشریه امریکایی روانپزشکی منتشر شد نشان می‌دهد که درمانگران، روانپزشکان و متخصصان زنان و زایمان باید به بیماران اطلاعاتی در مورد چگونگی تأثیر قاعدگی بر علائم عاطفی به ویژه خودکشی ارائه دهند. بیماران هم چنین ممکن است از ترسیم علائم خود برای چند ماه سود ببرند تا ببینند آیا یک الگوی چرخه‌ای ظاهر می‌شود یا خیر.

آزمایشگاهی که راس در آن کار می‌کند به سرپرستی آیزنلوهر مول همچنین در حال مطالعه درمان‌های رفتاری و دارویی است که می‌تواند به افرادی که علائم شان با چرخه‌های قاعدگی شان مرتبط است از رفتار درمانی دیالکتیکی گرفته تا دارو‌های مسدود کننده هورمون کمک نماید.

محققان در حال مبارزه با انگ حول محور پریود یا قاعدگی هستند

یافته‌های تازه به دانش ما از حوزه‌ای از مطالعه می‌افزایند که هنوز با سکوت و نوعی انگ و ننگ قلمداد شدن مبارزه می‌کند. افراد مبتلا به اختلال دیسفوریای پیش از قاعدگی هنوز برای تشخیص بیماری تلاش می‌کنند. در جریان نتیجه نظرسنجی صورت گرفته در سال ۲۰۲۲ میلادی حدود ۴۰ درصد از بیماران دچار اختلال دیسفوریای پیش از قاعدگی گفته بودند که ارائه دهندگان مراقبت‌های بهداشت روانی آنان هیچ اطلاعاتی از این وضعیت نداشته اند. تأثیر قاعدگی بر سایر شرایط سلامت روان مانند افسردگی حتی ضعیف‌تر شناخته شده است. با این وجود، تحقیقات و گزارش‌های فزاینده  درباره نحوه عملکرد قاعدگی و بسیاری از راه‌های عمیقی که چرخه‌های قاعدگی مان می‌توانند از نظر روحی و جسمی بر ما تاثیر بگذارند موارد بیش تری را آشکار می‌سازند.

محققان هم چنین در حال بررسی این موضوع هستند که آیا قاعدگی می‌تواند در تشخیص زودهنگام شرایطی مانند فیبروم رحم، سرطان و آندومتریوز (نابجایی آستر رحم) کمک کننده باشد یا خیر. مطالعه قاعدگی که در آن رحم لایه داخلی خود را می‌ریزد و دوباره رشد می‌کند می‌تواند بینشی در مورد بهبود زخم ارائه دهد.

در دو سال گذشته محققان هم چنین آن چه که بسیاری از بیماران گزارش داده اند را مورد تایید قرار دادند این که واکسن‌های کووید – ۱۹ اثرات کوچک، اما قابل اندازه گیری بر چرخه‌های قاعدگی دارند. این یافته‌ها می‌توانند تولیدکنندگان واکسن را وادار کند تا اثرات محصولات خود را بر قاعدگی آزمایش کنند تا بیماران غافلگیر نشوند. کارشناسان می‌گویند که اثرات قاعدگی واکسن کووید موقتی است و بر باروری تاثیر نمی‌گذارد.

بخش عمده‌ای از ارتباط بین قاعدگی و سایر جنبه‌های سلامت جسمی و روانی برای سالیان متمادی دست کم در انظار عمومی مورد بحث و بررسی قرار نگرفت، زیرا دانشمندان و  پزشکان به سادگی آن‌ها را مطالعه نمی‌کردند. "آلیس لو کولیگان" متخصص اطفال در بیمارستان کودکان بوستون که قاعدگی را مطالعه کرده  می‌گوید:"وقتی صحبت از درک سلامت قاعدگی می‌شود ما در این حوزه بسیار عقب هستیم".

محققان در سال ۲۰۲۳ میلادی سرانجام یکی از نخستین مطالعات را برای آزمایش ظرفیت قاعدگی با استفاده از خون واقعی انجام دادند. با این وجود، مطالعاتی مانند کاری که راس انجام داده نشان می‌دهد که تحقیقات بالینی به تازگی آغاز به درک موضوعی کرده اند که بسیاری از افراد دچار عادت ماهانه آن را می‌دانستند: این فرآیند بخشی جدایی ناپذیر از عملکرد انسان است که اگر مایل به گوش دادن به آن باشید چیز‌های زیادی برای آموزش به ما دارد.